balans's Blog

My Links

Blog Stats

Archives

Image Galleries

Friday, September 11, 2009 #

Gezinsuitbreiding

We hebben het nog even stil gehouden maarrrrrrrrrrrrr ons Franse gezinnetje is uitgebreid met nog een dame. Ietwat hariger dan de rest en deze benjamin luistert naar de naam Kitty.

 

Op een dag kwam Daniël, een buurman die iets hoger in het dorp woont, ons vragen of we een poesje zouden willen hebben. Zijn buren, aardig op leeftijd zijnde mensen, voerden al geruime tijd een moederpoes en haar kitten. De diertjes hadden duidelijk geen vast woon- en verblijfplaats. Het waren aardig verwilderde dieren. Maar sinds een tijdje kwam de kitten alleen langs voor een hapje en een slokje en leek moeder van de aardbodem verdwenen.  De mensen zelf vonden zich te oud om nog een poes in huis te nemen. Dus werd er een geschikt tehuis gezocht.

Wij hoefden niet lang na te denken. Ik had mijn moeder ook al gevraagd rond te kijken voor kittens bij haar in de buurt en dit zou alleen maar makkelijker zijn. Dus hebben we ja gezegd en ben ik even met de meiden naar desbetreffende dame en heer gegaan. Daar hebben we een tijdje zitten praten en spraken af dat de poes gevangen zou worden zodra ik poezenspullen in huis gehaald zou hebben.

Mijn moeder heeft momenteel geen poes meer, maar nog wel alle benodigdheden. Die mocht ik van haar hebben en toen zij de spullen gebracht had heb ik een email gestuurd naar de “baasjes” van het poesje. Zodra ik het reismandje gebracht zou hebben zouden zij hun pogingen het diertje te vangen aanvangen.

Het poesje was behalve hen geen mensen gewend en liet zich niet aanraken. Het zou vast een hele tour worden om haar te vangen. Ik stelde voor of ik haar zou komen vangen want ik zag in mijn gedachten al bebloede en gescheurde velletjes en hartproblemen in verband met de opwinding van het kat en muisspel. Maar het was praktischer als ze het zelf deden. Het poesje was hen gewend en kwam wanneer het haarzelf uitkwam.

Een dag nadat ik de mand gebracht had werd er aangebeld. Het was meneer Balta. En hij had het poesje in het mandje bij zich. Op het eerste gezicht waren we meteen verliefd. En zo heel erg bang zag ze er ook niet uit. Meer onwennig dan echt bang of in paniek.

 

 

 

                           Kitty

 

 

 

De badkamer leek ons de ideale plek om poes te laten wennen aan onze aanwezigheid. Een soort uitvalsbasis en een veilige plek om zich even terug te trekken in verband met de knuffelbehoefte van de meiden.

Ik zette eten en drinken klaar en maakte het mandje open. Poekie, zoals we haar de eerste weken bij gebrek aan overeenstemming op het gebied van een definitieve naam noemden, sprong eruit en verschanste zich onder het bad. Ik besloot haar alleen te laten.

Een paar uur later ging ik weer even bij haar kijken. Poes was spoorloos. Een lichte paniek maakte zich van mij meester. Hoe kon dit nu weer? De deur was nog op dezelfde manier gebarricadeerd als hoe ik hem na Poekies “vrijlating” had achter gelaten. Ik speurde de badkamer af en zag een aardige kier aan de achterzijde van de douchecabine. Maar de ruimte om mijn hoofd tussen cabine en badkamermeubel te steken was net te krap. Ik kon dus niet controleren of ze daar daadwerkelijk zat. Ik heb een zaklamp gehaald en kreeg het uiteindelijk toch voor elkaar mijn hoofd ertussen de duwen. Niet echt comfortabel, en tot mijn schrik zag ik dat ze ook nog onder de douche cabine gekropen kon zijn. Ook zag ik een behoorlijk stuk weggehakte muur waar de leidingen vanuit de schuur de badkamer binnenkwamen. Ze zou toch niet……………………

De truuk met het hoofd besloot ik voortaan achterwege te laten want na de schrik van de verdwenen poes was de logische volgende schrik natuurlijk die van een vastzittend hoofd. En daar stond ik dan met mijn hoofd ingeklemd terwijl de badkamerdeur op slot zat in verband met de ongewenstheid van het binnentreden van de kinderen. Na het nodige geschuifel en draaiende bewegingen met mijn hoofd kwam ik los en besloot de hulp van Saskia in te roepen.

 

Samen met Saskia, een vriendin die een tijdje in de boomgaard heeft gekampeerd, ben ik verder op onderzoek uitgegaan. We moesten uitvinden of het gat in de muur helemaal doorliep en groot genoeg was om als vluchtroute voor Poekie te hebben gediend. Wij de schuur in om te bekijken hoe de leidingen daar uit de muur kwamen. En dan met name naar de grootte van de openingen in de muur. We moesten zijn in het hoekje van het warmte hok waar wasmachine en boiler, plus een paneel met aan- en afvoerende leidingen voor de warmwatervoorziening, zich bevonden. En laat net het hoekje waar we moesten zijn onbereikbaar zijn. Ik liet me echter niet kennen en ben op mijn kop via de wasmachine het hoekje ingezakt. Saskia hield me daarbij vast aan mijn benen om naar beneden storten te voorkomen. Ondanks de ernst van de zaak hebben we enorme lol gehad.

Na enig poeren met een stokje rond de leidingen, mijn armen waren niet lang genoeg om vanuit mijn hangende positie diep in de muur te voelen, constateerde ik dat alleen het eerste stuk erg wijd om de leidingen was heen gehakt en dat die opening zich snel vernauwde. Waarschijnlijk tot de grootte die het Poekie onmogelijk maakte via deze weg te ontsnappen.

 

Bleef de douchecabine over.

Toen ik ’s avonds Bert aan de telefoon had vertelde hij me dat hij bij het aanleggen van de douchecabine flexibele leidingen heeft gebruikt en dat er iets speling zat in de bewegingsruimte van de cabine.

 

Toen de meiden op bed lagen ben ik voorzichtig aan het schuiven gegaan. Beetje bij beetje want ik zou niet willen dat Poekie er klem onder zat en zo meegesleept werd. Al vrij snel zag ik dat Poekie zich tegen de zijmuur bevond. En dus in de ruimte die ontstond tussen muur en douchecabine. De spleet was net te klein om er tussen te kruipen maar ik wilde hem niet groter maken omdat Poekie dan ook geen beschutting meer zou hebben en waarschijnlijk weer verder terug zou kruipen onder de cabine.

Ik heb een spoor van brokjes uitgelegd en na een tijdje werd ze nieuwsgierig. Heel stiekem ben ik toen aan de andere kant van de cabine gaan staan en heb haar zachtjes vooruitgeschoven met behulp van een lange stok. Toen ze een laatste sprong maakte weg van de douchecabine heb ik die snel tegen de muur teruggeduwd en heb de spleet dicht gepropt met oude kleden en handdoeken. Poekie zat weer onder het bad en ik heb haar na dit avontuur weer met rust gelaten. Terwijl ik de houten balk weer onder de deurklink vastdrukte vroeg ik me af wat voor avonturen ons nog te wachten zouden staan met Poekie.

 

De volgende dag kon ik haar lokken met wat kattenbrokken en kon ik haar zelfs even aanhalen. Al spinnend liep ze in het rond. Ik denk dat meneer en mevrouw Balta haar een goed vertrouwen in de mensheid hebben meegegeven want Poekie wende bewonderenswaardig snel voor een zwerfkatje.

Een paar dagen later mochten Azira en Eluana onder mijn begeleiding mee naar binnen. Een paar dagen later vertrouwde ik Azir alleen met Poekie en na bijna twee weken besloot Poekie Eluana ook als huisgenote te zien en begon zelfs met haar te spelen.

Ruim twee weken na haar komst heeft Azira de definitieve naam doorgedrukt. Kitty moest het worden en Eluana was het daar roerend mee eens. En wat kan een moeder daar dan tegenin brengen? Zeker wanneer het arme kind net haar eerste twee schooldagen heeft gehad.

 

         caresser        voeren

 

                                      aaien                                                                 brokjes voeren                                                                   

                                                                                                 

 

De avonden liet ik Kitty ondertussen al een tijdje bij mij in de keuken. In eerste instantie helemaal wild en wegkruipend onder alles waar ze onder paste. Ik vreesde een soort nieuwe verwildering, maar na een uurtje werd ze rustig en kwam zelfs op schoot liggen. Na een weekje ’s avonds met mij alleen mocht Kitty al komen zodra Eluaan in bed lag. En weer enkele dagen later, ik kon haar gejammer en gehuil wanneer wij in de buurt van de badkamer kwamen niet meer aan, heb ik haar in de kamer gelaten met Eluana erbij. Alle deuren naar buiten op slot zodat Eluaan Kitty niet de vrijheid kon bieden.

Bij open deuren moet Kitty helaas nog even terug naar de badkamer tot ze echt honkvast is hier. Maar ik vermoed dat dat moment sneller komt dan we nu verwachten.

posted @ 6:36 PM | Feedback (0)