Woensdag hebben we zoals afgesproken de strippenkaart voor de kantine gekocht op de mairie van Bourbonne. Ik heb meteen de kopieën van Bert’s paspoort, welke hij inmiddels per email had opgestuurd en ons trouwboekje overhandigd. De dame die ons dinsdag hielp was er niet en de dame waarbij we toen moesten zijn voor de strippen kaart nam het geheel in ontvangst. Ze keek naar de papieren en vergeleek met het eerdere dossier. Je zag haar puzzlen met iets. Vous êtes mariée? Eh, oui. Mais le nom des enfants…… Ah, c’est correct, elles ont mon nom familiale. Ook hier weer lichte verwarring op het gebied van de achternamen kwestie. Ondertussen had ik de dame eens goed bestudeerd. De gekleurde plukjes in haar haar kwamen precies overéén met de kleuren van haar blouse en sjaaltje. Zal ze iedere dag haar coup aanpassen aan haar kleding?
We hadden ons doel bereikt en nu allen relaxed omdat echt alles geregeld was zijn we even de hoofdstraat van Bourbonne doorgewandeld. We gaan ons steeds meer afvragen waar een “normaal mens” zijn kleding hier koopt. Is het de gewoonte eens in de zoveel tijd naar een echte stad te gaan en daar de hypermarchés te bezoeken en voor het hele jaar in te slaan? Ik moet een joggingbroek voor Azira’s gymlessen hebben, maar heb geen idee waar te kijken. De kleine kledingafdeling in de supermakten hier bieden ook geen uitkomst. Bij tijd en wijle ligt er wat bij de lidl of de aldi in de weekaanbiedingbak, maar daar zijn de Fransen zelf ook als de kippen bij en wanneer ik eindelijk eens aankom zijn de goede maten er alweer uit.
We vonden een soort tweedehands kledingzaak en zijn even binnen gewandeld. Het zag er allemaal goed verzorgd en redelijk modern uit. Maar helaas net geen joggingbroek in Azira’s maatje.
Maar we gaven de moed niet op. Ik had begrepen dat woensdag marktdag is in Bourbonne dus besloten we naar het kerkplein te lopen waar de markt zich waarschijnlijk zou bevinden. Wie weet kunnen we daar aan kleding komen. Na een steile klim naar boven bereikten we een leeg kerkplein………. Licht gedesillusioneerd liepen we weer richting auto. Onderweg bij een bakker iets lekkers gehaald en met een pitstop bij een soort gezondheidscentrum, waar enkele huisartsen en tandartsen dienst deden, om te informeren of we daar in geval van nood terecht zouden kunnen, verlieten we het centrum van Bourbonne.
Vlak bij de parkeerterreinen aangekomen ging ons hartje sneller kloppen. Het leek warempel wel of we marktkraampjes zagen! De kraampjes, welgeteld drie, stonden er echt maar verkochten slechts hot dogs en (oude) dames kleding.
Enigszins lacherig namen we de beslissing het voorlopig dan maar met de korte broek en een t-shirt te doen. Al smikkelend liepen we verder en reden we naar huis.
Daar zou een uurtje later oma Akke arriveren om ons de eerste schooldag bij te staan.
En laat die eerste dag maar komen nu we alles volledig onder controle hebben…………