Laneuvelle kerstvakantie 2008
Op zondag rijden is voor ons de laatste keren goed uitgepakt. Zonder oponthoud in Nederland tuften we lekker door. Rond half 8 kwamen we aan bij Akke en Adriaan. Daar stond een goed gevulde groentesoep voor ons klaar. Dus snel het hoognodige uitgeladen en aan tafel gezellig met zijn allen smikkelen.
Aan tafel
Toen we allemaal uitgegeten waren waren de twee jongste dames ook wel aan een lekker bedje toe. Oma had de kruiken alweer onder de dekens gestopt zodat Azira en Eluana heerlijk een voorverwarmd bedje inschoven.
De volgende ochtend waren Eluaan en ik er alweer vroeg bij. Ik heb de kachels lekker opgepord en Eluana is vriendjes geworden met Mistingette, de poes van oma en opa. Ze bleef maar roepen:’hallo poes, hallo”. En er werden vele kusjes uitgedeeld.
Lief vriendinnetje
Bert en Dymphna reden vast vooruit naar Laneuvelle om de kachels lekker op te stoken zodat het voor de twee jongste telgen ook aangenaam toeven zou zijn.
Of de duivel er mee speelde begon ik me alweer beroerd te voelen. Het lijkt de laatste vakanties steeds mis te gaan op dat gebied. Ik hoopte dat het deze keer niet door zou zetten. We hebben nog een stevige wandeling gemaakt en daarna ben ik toch mijn bedje ingekropen. Ik ben bang dat alle inpak- en op weg gaan stress een negatieve uitwerking heeft die dus met enige vertraging zijn werk doet. Misselijk van de hoofdpijn en met flinke buikloop vertoefde ik op de boven verdieping terwijl er beneden gezellig werd gespeeld en geknutseld. Het zou nog een dag of twee duren voordat ik me weer een beetje in vakantie stemming voelde.
badderen
knutselen
Ook het nieuws dat Bert vanuit Laneuvelle bracht was niet echt iets waar je vrolijk van werd. Er was een muizenplaag in huis en Bert kon de dingen die niet aangevreten of vol gepoept en beplast waren beter opnoemen dan de dingen die daar wel mee te maken hadden gehad. Ze waren werkelijk overal aan begonnen. Twee dekbedden moesten worden weggegooid en de linnenkasten was hij nog niet eens in geweest. Doppen van olieflessen waren doorgeknaagd en overal was poep en plas achter gelaten. Bert en Dymph waren dus aan het schoonmaken geslagen en hebben meteen de indeling van de keuken een beetje veranderd.
Ondertussen heeft Eluana de chocolade trommel van opa Adriaan ontdekt. Behendig pielde ze de trommel open en begon te proeven. En dat smaakte duidelijk naar meer. De rest van ons verblijf bij opa en oma hebben we haar uit de pot moeten trekken en de pot hogerop moeten zetten. “locola, locola” jubelde ze wanneer de pot in zicht kwam.
Dit deed me denken aan Azira toen zij ongeveer dezelfde leeftijd had. Ik was buiten aan het werk en plotseling riep Bert me, enigszins in paniek. Azira had iets zwarts in haar mond en hij wilde weten of ik wist wat het was. In eerste instantie niet, maar al snel werd duidelijk wat er aan de hand was. Azira moest haar mondje leeg spugen en daar belandde een handjevol drop in Bert zijn hand. Ik had een paar dropjes in de lade van het nachtkastje gelegd omdat ik keelpijn had en blijkbaar heeft Azira dat opgemerkt. Wat ook grappig is is dat Azira’s lievelingssnoepjes nog steeds dropjes zijn en voor Eluaan staat chocola symbool voor een snoepje.
dropmonstertje
Donderdag, kerstdag, wilden wij toch ook wel graag weer “naar huis” en Akke en Adriaan hebben ons gebracht. Het was gezellig warm en de keuken zag er prima uit.
Ik kon het echter niet laten meteen de achterkamer in te schieten en de schade in mijn kasten op te nemen. Het eerste het beste kussensloop dat ik uit de kast trok was aangevreten. Snel de deuren dicht, op slot. Hupsakee, ik ga in het voorjaar, wanneer de muizen hun biezen weer gepakt hebben en naar buiten zijn verhuisd, wel weer eens kijken en de boel grondig sorteren. Ik had geen zin mijn bui nu te laten verzieken en de kans te lopen dat tussen onze volgende bezoeken de muizen weer hebben huisgehouden en ik weer opnieuw kan beginnen. Maar ook hiervan werd mijn bui niet beter.
Ik had nog een dag nodig om weer wat positiever te worden.
Maar we hadden een leuk vooruitzicht: met een aantal dorpelingen, waaronder de nodige Nederlandse vrienden, een Nieuwjaarsdiner genieten. De buurvrouw zat in het organiserende comité en bij haar heb ik ons aangemeld en heb het menu vernomen. De helft zei me niets, ik heb het maar op me af laten komen. Er bleek veel wild bij te zitten. Het smaakte heerlijk, maar toen in hoorde dat ik boutjes van everzwijnen biggetjes en hertenpaté zat te eten werd ik toen een beetje misselijk. Ik zie dan meteen die reebruine ogen voor me………. Wat een klompje hersenen al niet kan doen.
Tussen de bedrijven door Eluana naar bed gebracht en de babyfoon meegenomen. Net buiten de deur van het gemeentehuis kon ik de signalen opvangen. Azira hield het ook lang vol. Maar om half twee was het welletjes. Ik zat nog aan mijn toetje en Azira, Dymf en Sam zijn naar ons huis gegaan. Een kwartiertje later heb ik me losgeweekt en heb bedankt voor de fijne avond. Thuisgekomen lag Azira voor pampus op de bank. Ik wilde haar naar bed brengen maar half slapend zei ze me dat ze op mama wachtte, dat mama haar naar bed zou brengen. Ik zei haar dat ik mama toch was, maar meer dan een glazige blik en een herhaling van bovenstaande zat er niet in. De volgende dag zou ze me vertellen dat ze me niet herkende, dat ik een andere mevrouw leek met een beetje make up op en oorbellen in. Dit zegt natuurlijk helemaal niets over een eventueel “ma flodder syndroom” bij mij.
eetzaal
Eluana in feesttenue
Via een bevriende houtzager hebben we kennis gemaakt met een stel Zwitsers die zich toeleggen op het vervangen van daken en het isoleren daarvan. De manier van isoleren en het materiaal wat zij gebruiken staat ons erg aan. We hebben een afspraak gemaakt om hen te ontmoeten en om hen het huis te laten zien zodat zij een offerte voor ons zouden kunnen maken. En met de klus zou begin van komende zomer kunnen worden begonnen.
Dit zou heel mooi in onze plannen passen. Bert en ik praten al een tijdje over hoe onze plannen verder gestalte te geven. We hebben besloten dat ik na de zomervakantie met Eluana en Azira in laneuvelle blijf om daar een “thuis” te gaan creëren. Omdat Bert, samen met Marjo, nog zorg draagt voor Dymphna zal hij zijn basis de komende jaren in Amsterdam houden en zal zo veel mogelijk naar ons “overkomen”. Ook hebben we de knoop doorgehakt omtrent mijn datum van ontslag. Ik zal tot en met februari werken en zal me daarna toeleggen op de kinderen en het voorbereiden van de verhuizing. Het werken naast huishouden en kinderen valt ook steeds zwaarder. Het geeft een hoop gestress en heen en weer chinezen tussen thuis, werk, creche, opvang en supermarkten. Aan het eind van de dag zijn we moe en snel geïrriteerd. En dat vinden we niet eerlijk voor de kinderen en het is ook iets wat we onszelf niet gunnen. Financieel kunnen we het rondbreien op deze manier, dus de stap is gemaakt. De stap te stoppen met werken is voor mij toch een psychologische drempel geweest. Ik heb altijd voor mijn eigen centjes gezorgd en het sloeg voor mijn gevoel een soort zekerheid onder mij vandaan. Maar de voordelen die we voor het gezin zien na het nemen van deze stap heeft de doorslag gegeven.
Familie “Von Trap”……….
Ondanks dus enkele zeer positieve besluiten deze vakantie was het er voor mij één die snel vergeten mag worden. Ik voelde me niet lekker en dan waren er de tegenslagen mbt het huis. Eluana roert haar mondje meer en meer dan met name met geschreeuw richting Azira. Ook trekt ze lustig aan de lange haren van Azira. Azira daarentegen reageert met gillen of piepen als een soort beledigde prinses en het kan niet laten zich met Eluana te bemoeien. Hetgeen de cirkel weer op gang bracht. Er was een hoog gehalte aan ” politie agenten” voor me weggelegd deze vakantie. Voor het eerst wilde ik graag naar “huis”.
Wat wel fijn was was dat het niet extreem koud was. Helaas dit jaar geen sneeuwpret, maar wel regelmatig kunnen wandelen en genoten van de uitzichten. Zeker op een mistige dag heeft deze omgeving een heel bijzondere sfeer. Die spaarzame momenten van even op mezelf naar buiten doen me altijd goed. Even het hoofd leeg om mezelf te horen denken en om tot bezinning te komen. Dus vol goede moed op naar de volgende vakantie en de verbouwing komende zomer!
