Laneuvelle herfstvakantie 2008
Deze vakantie had een beetje een raar begin. Bert twijfelde langer dan gebruikelijk of hij wel naar Laneuvelle wilde gaan. Het steeds spullen heen en weer slepen staat ons beiden steeds meer tegen. En wanneer je er bent moet je alweer bijna naar huis. Desondanks zag ik het helemaal niet zitten met zijn allen een week lang in onze kleine bovenwoning te vertoeven. Stel je voor dat het ook nog eens slecht weer zou zijn. Geef mij maar de ruimte en de schone lucht in Laneuvelle. Bert gaf me ook deze keer weer gelijk en we besloten zondag weg te rijden. Marjo, de moeder van Dymphna zou zondagavond richting Australië gaan voor een vakantie van 3 maanden en zaterdagavond ging Dymf met haar nog naar een concertje. Zondagochtend was er nog alle tijd om afscheid van elkaar te nemen voor die lange periode.
Ik begon zaterdag pas met het inpakken van de auto. Voelde me niet helemaal lekker. In de loop van de dag werd dat alleen maar erger. Ik voelde de spieren in mijn hele lijf protesteren wanneer ik weer een trap op moest. Maar alles kwam weer in de auto. ’s Nachts kreeg ik koortsaanvallen, maar zolang ik rechtop zou kunnen zitten wilde ik hoe dan ook op weg gaan. Misschien dat het ermee samenhing, maar mijn borst was ook erg pijnlijk. De dagen dat ik werk, zit er net een te lange tijd tussen de borstvoedingen en hoopt de melk zich op waardoor er wel eens een melkkanaaltje verstopt raakt. Ik heb dat wel eens eerder gehad, maar dit keer leek het alsof mijn borst licht ontstoken was. Op school leerde ik altijd, rood, warm, gezwollen en pijnlijk = ontsteking, en die kenmerken waren zeker aanwezig. Dus met koortsig hoofd en ongemakkelijke borst zijn we op weg gegaan.
We konden het bijna niet geloven, maar we hebben helemaal geen files gehad in Nederland deze keer. We zoemden in één moeite door naar mijn moeder. Voor Eluaan was het al met al toch wat ongemakkelijk. Die had wel weer trek in een slokje “baba”, maar we konden niet overal zomaar stoppen. Gelukkig besloot ze op een gegeven moment wel een paar slokken uit de tuitbeker te nemen en was ze weer even tevreden.
Zo tegen half 8 waren we bij Akke en Adriaan. Die hadden ons niet zo snel verwacht en zaten net lekker aan tafel. Toen iedereen binnen was, was hun prakkie, sorry, dus weer koud. We zijn bij hen aan tafel geschoven en hebben de restanten van onze “onderweg broodjes” opgegeten. Ik voelde me nog niet lekker en na een kop thee wilde ik Eluaan naar bed brengen en er daarna ook zelf lekker induiken.
Mijn moeder had de kruikjes al in onze bedden gestopt want het had in Clairey al een paar nachten gevroren. Zo zonder verwarming in de kamers boven is een kruikje dan een prettige warmtebron. Ik vermoedde dat ik geen kruik nodig zou hebben want de nacht ervoor had ik ook koortsige zweetaanvallen gehad.
Ik stak Eluaan in haar nachtpak, gaf haar nog een keer de borst en legde haar in haar bedje.. Daarna ging ik nog even naar beneden om gedag te zeggen en de tassen van de andere meiden uit de auto te halen.
Toen ik weer boven kwam zat Eluaan rechtop in haar bedje in haar ogen te wrijven. Ik vroeg me af wat er was en ging kijken. Ik schrok me een hoedje want haar linkeroog was zo gezwollen dat ze hem bijna niet meer open kreeg en haar linkerwang zat vol rode bultjes. Duidelijk een allergische reactie dus. Maar waarop? Ze had niets gegeten wat afweek van het normale. Ze heeft een koemelkallergie, maar melk had ze niet gebruikt en in het bedje zal dat ook niet aanwezig zijn geweest. Even dacht ik nog dat het misschien van het aaien van mijn moeders hond kwam, maar dan zou ze al eerder gereageerd moeten hebben. In 10 minuten tijd, tussen het in bed liggen en weer boven komen, was dit opgevlamd. Ik heb haar naar beneden genomen, maar geen van allen beneden hadden natuurlijk uitsluitsel over waarop ze gereageerd zou kunnen hebben. Misschien het beddengoed in het bedje, hoewel ze hetzelfde beddengoed de vorige logeerpartij zonder problemen had gebruikt. Voor de zekerheid heb ik het matras toch kaalgeplukt en heb ik een dekbed van ons om het matrasje gedrapeerd. Ik was een beetje bang dat ze benauwd zou kunnen worden, haar slijmvlies leek te zwellen. Na deze vertraging ben ik ook in bed gedoken. ‘s Nachts werd Eluaan nog een paar keer wakker, maar er kwamen geen plekjes of zwellingen meer bij. De volgende ochtend was haar oog gelukkig weer geslonken tot normale dikte en waren de rode vlekken op haar wang ook verdwenen.
Azira kreeg van oma Akke een heus Frans prinsessen T-shirt. Ze vloog ermee naar boven en na een tijdje kwam ze helemaal mooi gemaakt weer beneden. Zo’n T-shirt verdient een aangekleed geheel.
tot in de puntjes verzorgd
We zijn rustig opgestaan en de meiden hebben eerst wat binnen gespeeld. Eluana ontdekte de tractor van mijn moeder en was er niet meer af te slaan. Al “broemend” stiefelde ze het huis door.
Werk in uitvoering
Voor we verder zouden rijden naar Laneuvelle besloten we nog een wandeling te gaan maken. Het was wel koud en mistig, maar na een dag in de auto wilden wij de beentjes wel even strekken. Gelukkig had ik ook de dikke winterjassen meegenomen. Meestal sleep ik “uit voorzorg” veel te veel aan kleding mee, maar dit keer bleek het een nuttige ingeving te zijn geweest. De mannen bleven thuis en de vrouwen besloten richting Briseverre te lopen. Azira wilde Pompon graag aan de riem houden. Maar oma hield hem het eerste stukje toch maar zelf vast. Dan is hij nog veel te enthousiast en trekt hij behoorlijk aan het lijntje. We hebben een stevige tippel gemaakt en kwamen weer helemaal opgefrist thuis.
Na terugkomst een lekker bakkie thee en koffie met oma’s befaamde appeltaart en daarna besloten we toch langzaamaan te gaan inpakken.
Onderweg naar Laneuvelle brak de zon door en toen we bij ons huis aankwamen konden de kinderen heerlijk buitenspelen. Dit kwam goed uit want in huis was het qua temperatuur nog helemaal niet aangenaam. De meiden speelden op de cour voor het huis, Bert hield zich bezig met kachel en water en ik ruimde de auto uit. Net op het moment dat het weer zachtjes begon te regenen en de zon van de cour verdwenen was had het kacheltje zijn werk gedaan en was de temperatuur in de keuken aangenaam genoeg om zonder jas te vertoeven. In de loop van de avond steeg de temperatuur tot boven de 22 graden en zaten we er weer gerieflijk bij.
De twee volgende dagen was het mistroostig weer. Koud en miezerig. Desondanks hebben we ons prima vermaakt. De meiden hebben heerlijk in huis gespeeld en Azira is aan het knutselen geslagen. Tussen de buien door toch steeds een kleine wandeling gemaakt en een begin gemaakt met het rapen van de walnoten.
Lekker binnen studderen
Bij de achterdeur was de buitenlamp kapot. In eerste instantie dachten we aan kattekwaad. Want ook de schotelantenne werkte niet meer en leek in een andere stand te staan. Maar toen ik de brievenbus leegde en het periodieke dorpsinformatieblaadje las werd me al snel duidelijk dat het geen kwajongensstreken zijn geweest. Er is een enorme hagelstorm geweest ergens in augustus en die heeft voor veel schade gezorgd in het dorp. Toen ik daarop ons dak ging controleren bleek het dakraampje ook gebarsten te zijn.
Eerlijk gezegd vond ik het wel lekker rustig zo zonder tv. Maar in de loop van de week heeft Bert een nieuwe “ontvangkop” voor in de schotel gekocht en na enig stellen kregen we weer beeld. Ik vond het bijna jammer, maar ik kan me voorstellen dat het voor Dymf wel lekker was. Beetje afleiding in de avonduren. Die las zich overdag al een slag in de rondte dus een beetje afwisseling was welkom. Wat ook altijd net een tikkie meer gezelligheid geeft is het feit dat er in Laneuvelle meer ruimte en tijd is om te lezen en spelletjes te doen. Ik vind het heerlijk om me ’s avonds op de bank te nestelen en de zaterdag bijlage van de Volkskrant uit te pluizen. De houtkachel warmte stralend en knapperend op de achtergrond. Bert en Dymf hebben zich op het schaken gestort. Het geeft een soort weemoedig gevoel en doet terugdenken aan de tijd dat mijn zus en ik zaterdags, gewapend met een kop hete chocolade melk, rummicub speelden. Ook thuis knisperde de houtkachel.
schaken
Het slechte weer gaf ons ook de gelegenheid om bij de buurvrouw en bij Francoise langs te gaan. We hadden een paar dozen bloembollen mee genomen om uit te delen en Azira besloot dat de doos met het roze assortiment goed zou zijn voor de buurvrouw en de paarse variant het best bij Francoise zou passen. En of het nu de voorkeursvariant was of niet, beide dames waren zeer verguld met hun kadootje. De keus in bloemen is niet erg groot en de prijzen zijn in vergelijking met Nederlandse begrippen belachelijk hoog. Met name de buurvrouw heeft genoten van Azira en Eluana. Er werden liedjes gezongen en kiekeboe spelletjes gespeeld. We hebben wat zitten kletsen over onze plannen en zijn bij onze gang naar huis uitbundig uitgezwaaid. Francoise zou haar dochter met kleindochter, 7 jaar, te logeren krijgen en was druk bezig de boel op orde te brengen. Ze had niet erg veel tijd, maar was wel erg blij met de bollen. Het had haar leuk geleken wanneer Azira had kunnen komen spelen. Maar helaas, Mathilde en haar papa en mama zouden de avond voor ons vertrek pas aankomen. Voor de Franse schooljeugd begon de vakantie een week later dan bij ons. Ook Azira had het wel spannend gevonden met een Frans meisje te spelen. Maar met een beetje geluk treffen zij elkaar in de kerstvakantie. Daniël en Francoise hebben het voornemen deze kerst in Laneuvelle door te brengen en misschien komen haar dochter, man en kleindochter dan ook weer een paar dagen logeren. Het zou een mooie vuurdoop zijn voor Azira. Die heeft het reuze naar haar zin op Franse les en pikt het razendsnel op, maar de praktijk zal moeten uitwijzen wat ze er echt mee kan.
Donderdag en vrijdag hebben we prachtig weer gehad. In de ochtend wel mistig en koud, maar al snel brak de zon door en konden we het af en toe zonder jas af.
mist
De vrouwenploeg is gaan walnoten rapen en appels plukken. De noten hebben we verzameld in oude ventilator roosters. Daar lagen ze luchtig in en konden goed drogen. Aan het eind van de dag hebben we de noten “binnengehaald” en hebben we de ventilatorkappen, met behulp van een kettingsysteem welke eigenlijk bedoelt is voor “hanging baskets” opgehangen boven en bij de kachel. Voor ons de beste droogmethode ter preventie van schimmelende walnoten.
scharrelen tussen de walnoten
Dymf en Azira hebben geholpen met schillen en snijden van de appels. Toen we een grote hoeveelheid schone appelstukjes hadden heb ik een deel gemengd met rozijnen, kaneel, citroensap en een klein beetje suiker. Dat heb ik met een bladerdeegje in de taartvorm gestort en in de oven van de kachel gezet. Wat er nog over was aan stukjes appel heb ik in de grote pan op de kachel gedaan. Na een uurtje zachtjes pruttelen hadden we twee volle grote potten biologische appelmoes. Het blijft heerlijk om zo ons eigen fruit te verwerken. Ik besef me iedere keer weer wat een rijkdom het is om goede fruit- en notenbomen op je stukkie grond te hebben staan. Ik geniet van het scharrelen rondom de bomen tot en met het smikkelen van de, al dan niet verder verwerkte, oogst.
Drogende noten naast en boven de kachel
Natuurlijk hebben we deze mooie dagen ook weer ons bekende loopje gemaakt. Naast het kerkhof stond dit keer geen Witje, maar stonden een handjevol ezels. Dit tot groot genoegen van Eluana en Azira. Azira plukte trouw een paar sprieten voor iedere ezel, er moet wel eerlijk gedeeld worden, en Eluaan keek haar ogen uit.
ezelvriendjes
Op de cour hebben Bert en ik flink huisgehouden wat betreft onkruid en wildgroei aan in de loop der jaren ontsproten boompjes. Ook hebben wij een paar zakjes en doosjes bolletjes van allerlei soort en kleur gepland. Ik ben benieuwd hoe het er het voorjaar uitziet. Na aanleiding van de hoeveelheden die we in de grond gestopt hebben zou je een oase aan kleur verwachten. Wij wachten dus “gespannen” af en hopen dat we er dit jaar wel op het juiste tijdstip zijn en er zelf ook een keer van kunnen genieten.
Sam en Erik waren deze vakantie ook in Laneuvelle. Er logeerden een aantal gasten met kinderen. Voor Dymf en Azira helemaal te gek. Woensdag zijn we wezen kijken of sam al aangekomen was. Hij zou met vrienden meerijden en Erik was er al een paar dagen. Toen wij binnenkwamen en de achterkamer binnen gingen leek het of we een bioscoop binnenvielen. Shrek 3 stond op en werd bewonderd door een kind of zes. Tel daar Azira, Dymf en Eluaan bij op en de kamer was rijkelijk gevuld.
De dagen daarna zijn Azira en Dymf lekker wezen spelen. Er is in een paar dagen tijd een prachtige hut van zelf gesnoeid riet gefabriceerd. Wat dat betreft is het heerlijk om een ruig stuk grond in/naast je tuin te hebben. Het is een speelparadijs voor kinderen. Je kan je fantasie de vrije loop laten en creatief bezig zijn. Eluaan en ik zijn de hut wezen bewonderen en met name Azira was beretrots op hun bouwsel. Wat gun ik het mijn kinderen om zo groot te groeien. Dicht bij de natuur en alle ruimte om je energie kwijt te raken en je fantasie te ontplooien. Wat dat betreft ben ik ook verwend opgegroeid aan de rand van een dorp in een dijkhuis. Wij, mijn tweelingzus, mijn broer en mijn broertje, hebben heel wat tijd doorgebracht op de ons omringende boerderijen, in de weilanden, waar we voetbalden en slagbal speelden met vriendjes en vriendinnetjes, en in de bomen en bosjes langs de dorpswegen waar we hele hutten verzonnen met paardenstal en al.
huttenbouwerij
Ondertussen dat Bert en ik op de cour bezig waren en Azira en Dymf bij Sam aan het huttenbouwen waren scharrelde Eluana met poppenwagen, bal en kruiwagen rond op de cour. Wat dat betreft is het heerlijk dat ze al zo goed loopt. Kan zich veel beter buiten vermaken nu.
moedertje
Donderdag is Bert naar Jürg en Iris geweest in Les Voivres. Jürg heeft in Duitsland een bouwbedrijf gehad en woont nu ook alweer een jaar of 10 in Frankrijk. Hij heeft zich nu toegelegd op de houtzagerij en heeft een mobiele zagerij. In een eerder verslag heb ik al iets over hem geschreven en over “ons avontuur” met de boomstammen. Zo’n 60 stuks die wij via een bevriende boswachter hadden gekocht op voorwaarde dat ze binnen 3 maanden uit het bos verdwenen zouden moeten zijn. Dat is inmiddels ook alweer 6 jaar geleden. Jürg is toen met zijn mobiele zagerij naar ons toegekomen en heeft de meeste stammen gezaagd tot planken en balken. In en rond het huis in Laneuvelle liggen die nog geduldig te wachten op een bestemming. Enkelen zijn al gebruikt voor hekwerk en voor het schuurtje in de kleine boomgaard. Maar ze krijgen zeker een dankbare bestemming wanneer we de kamers boven gaan maken. Mooi licht grenen hout. Nog even over de zaagtafel en vlak van dikte bank en we hebben prachtige planken.
Reden van het bezoek aan Jürg en Iris was drieledig. Allereerst moest er weer eens bijgekletst worden. Ten tweede zou Bert hun computer installeren en ten derde wilde Bert informeren naar eventuele bouwwerkzaamheden van Jürg. En dan met name het vervangen en isoleren van daken. Wij zijn de zomervakantie vooralsnog niet verder gekomen met de aannemer wie voor ons een offerte had opgemaakt, hij kwam gewoon niet opdagen op de afspraak, en we willen meerder pijlen op onze boog hebben.
Jürg blijkt, naast zijn zaagwerk, samen met een Zwitserse vriend dit soort klussen aan te nemen. De isolatie gebeurd op een zeer degelijke Zwitserse manier. Het sprak ons meteen aan. Ook na het zien van enkele foto’s. Maar voordat Jürg een definitief oordeel kan vellen wil hij de boerderij eerst beter bekeken hebben. Komende kerstvakantie komt hij een keer langs en dan gaan we de details bespreken en uitwerken. Daarna zal er eventueel een offerte opgemaakt worden. Ik ben benieuwd. Want een goed geïsoleerd dak is toch wel iets wat hoog op ons verlanglijstje staat. Dat geeft alweer een veel solidere basis voor je huis.
De laatste dag hebben de meiden en ik nog en korte wandeling gemaakt, en begin van de middag zijn we weggereden. Langs opa en oma om een zak walnoten af te geven en om even gedag te zeggen. Helaas waren opa en oma met logés aan het wandelen en zijn we na een sanitaire stop weer verder gereden.
wandelklaar
In Martelange zijn we gestopt voor een lekker patatje, we krijgen zo onze vaste snackplekken onderweg, en daarna in een zoemende beweging door naar huis.
Het was wederom een vakantie die een goed gevoel mee gegeven heeft. En nieuwe perspectieven ivm de verbouwing. Ook heeft Bert een kachel gezien die goed onder de schouw in de tuinkamer zal passen. En dat is iets wat mij goedgemutst stemt. Zolang de centrale verwarming het nog niet doet vind ik het wel belangrijk dat de twee hoofdvertrekken goed warm te houden zijn in de winter. Het kleine achterkamertje pikt daar ook zijn graantje van mee. En in de zomer kunnen we boven onder het geïsoleerde dak ook voorlopige slaapkamers, al is het met kamerschermen of tentachtige constructies, maken. Er zijn weer heel wat ideeen en plannen komen opborrelen waar we volgende vakanties op kunnen voortborduren.