balans's Blog

My Links

Blog Stats

Archives

Image Galleries

laneuvelle juni 2006

 lelie  hortensia1  roos hortensia

 

Toch enigszins met de kriebels in de benen reed ik maandag 26 juni met Azira op de achterbank richting laneuvelle. Ik kan de route ondertussen bijna dromen, maar op de één of andere manier blijf ik onzeker over de te kiezen weg bij Luik. Moest ik nou gewoon links aanhouden of ergens afslaan. Daar aangekomen wees het zich vanzelf weer en tufte ik zonder van de route af te dwalen verder. Ik had mezelf voorgenomen deze trip ook een beetje te knutselen en te ontspannen. Zo alleen met Azira vind ik de risico’s te groot om bijvoorbeeld op de hooizolders aan de slag te gaan. Ik had een door Bert gevonden kleuterkastje meegenomen en had al helemaal in mijn hoofd hoe ik die leuk zou gaan schilderen. Lekker bezig zijn met het gezellig maken van huis en spullen.

De reis verliep voorspoedig en ik besloot meteen door te rijden naar Bourbonne om boodschappen te doen. Dan zou ik de eerst komende dagen de auto niet meer inhoeven.

 

Zo rond half  7 reed ik Laneuvelle binnen. Het eerste wat opviel was het onkruid op de cour. Hoge sprieten lachten ons tegemoet. Toen begon mijn vertrouwen in een relaxed weekje al te wankelen.

Snel de bus uitgeladen en met Azira naar achter. Ik had een hamburgerkeukentje gehad van een collega en Azir had de zakken gezien waar het inzat en was razend nieuwsgierig geworden. We gingen hem dus meteen samen opzetten.

Toen ik de achterdeur opendeed was het in één klap gedaan met mijn “vakantiegevoel”. Waar was ons paadje tussen de twee moestuinen gebleven? Ik zag alleen maar wildernis. Ook het gras dat ik in de meivakantie had gemaaid was weer minstens net zo hoog als voordat ik het toen maaide. Ik besloot het “zorgen voor morgen” te laten zijn en heb even met Azir gespeeld en ben toen eten gaan koken. Daarna was het echt tijd voor Azir om te gaan slapen. Gewoonte getrouw heeft ze nog een tijd zitten spelen in bed, maar viel daarna als een blok in slaap en heeft tot een uurtje of 8 doorgeknord.

 

Dag na aankomst was de dag van het beginnen met een aantal klussen. Als eerste ben ik een paadje gaan maaien naar het grote weiland. Daar staan de bessenstruiken en die wilde ik kunnen bereiken zonder de angst van teken die me naar de benen zouden vliegen vanuit het hoge gras. Bovendien holt Azir regelmatig het weiland in om te kijken bij de paarden van de buren en ook haar wilde ik behoeden voor teken. Ik heb een pad van ongeveer 2 meter breed gemaaid. En dit keer bleken de paarden elders te staan maar werd het weilandje begraasd door een ezelin met veulen en een mannetjes ezel. Ze waren erg mak en Azir en ik hebben regelmatig een kijkje bij ze genomen. Na het maaien van het paadje was “de kleine moestuin” aan de beurt. Deze is sinds vorig jaar in gebruik als speel/ eetveldje. In de zomer staan daar de parasol met eettafel en  Azira’s badje en tentje. Nu was het ook erg warm en wilde ik Azira’s badje opzetten, maar het gras was te hoog. Dat heb ik gemillimeterd en daarna heb ik het bad opgepompt. Daarna heb ik het babyzwembadje neergezet voor de barbiepoppen want die moesten natuurlijk ook een eigen badje hebben. Azira was dolenthousiast toen ik de badjes vulde en kon niet wachten er in te springen. Ik legde haar uit dat het water eerst een beetje warmer moest worden van de zon en dat ze er nog maar even niet in moest gaan. Ik had me nog niet omgedraaid en daar plonste een bloot mevrouwtje het ijskoude water in. Helemaal trots op zichzelf. Het was volgens haar eigen zeggen heeeeeeeeeeeerlijk.

 

Nadat Azir haar weg had gevonden in de badjes ben ik begonnen het paadje tussen de twee moestuinen doorgaanbaar te maken. Hier en daar een paar pollen helemaal uitgespit en verder de begroeiing losgeschoffeld. Het had ’s nachts behoorlijk geregend en geonweerd en daardoor was de grond goed te schoffelen. In de zomer na een tijd zonder regen krijg je je schoffel daar de grond niet door.

 

oerwoud  noeste arbeid

 

                        situatie bij aankomst                                        na een dag hard werken

 

 Na het schoffelen ben ik begonnen met het plukken van de perziken. Dat was één van de redenen dat ik naar laneuvelle ben gereden. In het voorjaar zagen we al dat ze weer bomvol zouden zitten. Twee jaar geleden was dat ook zo en hebben we er weinig acht opgeslagen, we verheugden ons alleen op een grote oogst. Maar toen wij in de zomervakantie aankwamen bleken de takken veel te zwaar geworden te zijn door het gewicht van de perziken en waren er behoorlijk wat takken, waaronder enkele grote, helemaal van de boom gerukt. Dat vonden we vreselijk zonde en we hebben ons voorgenomen dat voortaan te voorkomen. Mijn missie deze vakantie naast het kneuteren zou dus zijn het uitdunnen van de perzikbomen. Ik had al snel door dat dit een meerdagen klus zou worden. Vanaf de grond en met de enkele ladder kon ik niet overal bij. Dus de uitschuifbare ladder moest eraan te pas komen.

 

 

                       oma

 

                                                              takje perziken

 

Tijdens deze klussen kon ik ook met Azira spelen. Zij kletste me de oren van het hoofd en ik moest af en toe wat in haar hamburgerkeuken komen eten. Ook moest ik dokter spelen voor haar popje en vertelden we elkaar verhalen. Dat ging heel goed vanuit de boom.

 

           

 

                                                    keukenprinses

 

Woensdagavond was ik klaar met twee van de drie bomen en was ik met nummer drie begonnen. Net toen ik bezweet en met mijn haar helemaal door elkaar en aan mijn kop geplakt even wat drinken ging halen hoorde ik iemand aan de deur. Het bleek de boer te zijn die ons weiland had gemaaid. Hij vroeg of de “patron” thuis was. Wetende dat hij daarmee Bert bedoelde omdat de mensen de man nu eenmaal snel bestempelen als de huisbaas of eigenaar, had ik toch even de neiging om te zeggen dat ik er was en hij me de reden van zijn bezoekje rustig kon vertellen. Hij bleek zijn geld te komen halen. Het bedrag was alleen bijna verdubbeld in vergelijking met de prijs die hij eind vorige zomer vroeg. Ik was verbaasd en er ging van alles door mijn hoofd. Desalniettemin heb ik hem betaald en hem verder niets gevraagd. Deels omdat er een hoop onduidelijkheden voor mij waren, heeft hij dit afgesproken met Bert  toen hij hier was met Pinksteren?En deel omdat ik nu eenmaal schijterig ben aangelegd op dit soort punten die de nodige assertiviteit vereisen. Ik kon hem het bedrag op 5 euro na betalen. Dat was geen probleem, de rest zou wel een keer komen. ’s Avonds sprak ik Bert en die zei me dat hij niets had afgesproken en inderdaad nog niet was langs geweest om hem te betalen. We hebben afgesproken dat ik voor vertrek nog even langs zou gaan bij desbetreffende boer om hem in ieder geval te vragen waarom de prijsstijging zo groot was. En dat we het fijn zouden vinden dat hij ons dat de volgende keer zou willen meedelen voordat ie aan het werk zou gaan. Misschien is het ook slimmer als wij van te voren een prijs afspreken, misschien willen wij ook wel eens te goed van vertrouwen zijn. Hoewel ik niet denk dat het een nare man is, hij dwingt ons ook niet vooraf te betalen of meteen met de knip te zwaaien, maar helemaal netjes was dit natuurlijk niet. Al met al baalde ik ook wel een beetje van mijn eigen reactie die middag. Ik dacht een heleboel dingen maar haalde toch braaf mijn portemonnaie. Had ondertussen wel het gevoel een oor aangenaaid te krijgen en het idee de volgende keer wel een ander te zoeken. Maargoed, dat is ook weer zo alles of niets. Kan beter mijn twijfels uiten richting de man en dan maar zien wat ie te zeggen heeft.

 

Donderdag was mijn moeder jarig en zijn Azira en ik bij haar op visite gegaan. Het was erg warm en ook bij oma heeft Azira zich prima vermaakt met opa en oma’s nieuwe zwembad. Brigit kwam nog langs met Mexy en dat was voor Azira ook leuk. Ik vond het fijn Brigit weer eens gezien en gesproken te hebben. We zijn elkaar de laatste jaren steeds mis gelopen en voorheen, toen we alletwee nog kinderloos waren, hebben we, wanneer ik in Frankrijk was, regelmatig behoorlijk diepgaande gesprekken gehad. Daar heb ik nog goede herinneringen aan. Buiten dat was het ook gewoon gezellig.

Nadat Brigit naar huis was gegaan zijn oma Akke, Azira en ik nog even naar het meertje gewandeld. Daar hebben we Azir even lekker met de benen in het water laten bungelen want ze was alweer in de eerste de beste modderplas gesprongen. Er was een soort hut gemaakt van varens en takken en er lag een enorme boomstronk bij het meertje. Helemaal te gek dus voor Azira en zeer geschikt om helemaal te ontdekken. In de hut en klauteren op de stronk.

 

oma1  oma2

 

                    wandelen                              en                            klauteren                     

 

 

’s Avonds als vanouds lekker gegeten en daarna Azira naar bed gebracht. Ze mag bij oma in het “uitvalbedje” slapen. Ofwel het grote kinderbed zonder randjes. In het kleine kamertje waar het speelgoed staat. En ze kreeg en plasemmer en een zaklamp mee van oma. Erg spannend dus allemaal. Na het voorlezen en liedjes zingen was het echt tijd voor mij om naar beneden te gaan. Dat gaf even strubbelingen maar toen Azir doorhad dat ik het echt wel meende is ze gaan slapen. Beneden hebben wij nog wat zitten praten en na een paar koppen thee doken ook wij onze nestjes in. De volgende ochtend hebben we nog wat gespeeld en koffie gedronken. Azira heeft zich prima vermaakt. Is met opa mee geweest pompon uitlaten en heeft oma weer zo gek weten te krijgen lange tijd met haar te schommelen. Maar daar heeft ze dan ook erg veel plezier in gehad. Rond elf uur wilde ik echt wegrijden want ik wilde meteen even bij de boer langs om hem te vragen naar de prijsstijging en wilde daar voor etenstijd binnen komen vallen. Dat zou net voor twaalf uur moeten lukken. Maar Azira had het veel te erg naar de zin bij oma en wilde niet weg. Het schommelen werd dus vakkundig gerekt. Uit protest van het vertrek weigerde ze opa en oma dag te zeggen en heeft een groot deel van de reis zitten mopperen dat ze nog niet weg wilde. Dat ze bij opa en oma wilde blijven.

 

oma3

 

 

                                                   oma4

 

 

Al met al stopte ik net voor kwart over 12 bij de boer. Ik had gehoopt dat hij nog niet aan tafel zou zitten, maar helaas. Een dochter liet me binnen en toen zag ik hem en zijn vrouw achter een bord eten zitten. Ik verexcuseerde me voor het binnenvallen onder etenstijd. Hij vroeg me waarom ik kwam. Ik vertelde dat ik Bert gesproken had en dat we vorig jaar bijna de helft minder hadden hoeven betalen en dat we graag wilden weten hoe dat kwam. Volgens hem was dat omdat de dieselprijzen gestegen zijn. Ik vertelde hem dat we dat weten, maar dat een stijging van de kosten alleen doordat de dieselprijs hoger is geworden volgens ons niet neer kan komen op een verdubbeling. Hij vroeg me waarom ik dat allemaal wilde weten. Gewoon om te begrijpen waar de stijging vandaan komt. Als iets fors duurder wordt willen we graag de reden weten. Maargoed, ook nu kon hij niet wisselen en ook nu zei hij me dat het geld wel een keer kwam. Waarom ik dat nu wilde betalen. Ik wil gewoon graag mijn zaakjes rond hebben. Netjes afhandelen en mensen niet laten wachten op hun geld. Volgens hem was er geen probleem en kon hij best nog even wachten. Ik ging toch opgelucht de deur weer uit. Ondanks de lichte nervositeit die ik voelde voor ik naar binnen stapte liepen mijn franse zinnen, voor mijn gevoel, goed. Ik hoefde niet lang na te denken en de zinnen rolden redelijk soepel mijn mond uit. Ook de boer en zijn gezin leken me goed te begrijpen. Maargoed, ik had het mezelf blijven verwijten wanneer ik niet meer terug gegaan zou zijn. Dat had ik te slap van mezelf gevonden.

 

De rest van de dag hebben we doorgebracht met spelen en met een kleine wandeling naar de paardjes voorbij het kerkhof. Ook zijn we twee keer bij de buurvrouw langs geweest, maar troffen haar niet thuis. Nu sta ik ook niet graag hard voor iemands huis te schreeuwen dus het kan best zijn dat ze ons gewoon niet gehoord heeft. Misschien was ons kloppen niet genoeg. Azira heeft toen wat madeliefjes geplukt en een mooie tekening gemaakt en die hebben wij in haar vensterbank neergelegd.

 

Bij oma Akke lag nog een tentje van mijn zus en mij. Daar hebben wij na onze middelbare school Nieuw Zeeland mee doorkruist. Het leek me een leuk idee met Azira in de tent te slapen. Ze heeft nu de leeftijd dat dat soort dingen leuk worden en echt indruk maken. We hebben de tent opgezet en ingericht met matrassen en knuffels. Azira mocht haar sesamstraat slaapzak voor de eerste keer gebruiken en ik mocht, of liever moest, onder Azira’s prinsessen dekbed slapen. We hebben als echte kampeerders voor de tent gegeten met als toetje aardbeien uit eigen tuin. Toen Azir goed en wel in bed lag kon ze de slaap niet vatten. Het was toch wel spannend allemaal voor haar. Bovendien het was het nog licht en de vogels bleven ook maar praten. Tegen tienen ben ik bij haar gekropen en hebben we nog even liggen praten. Ze was heel gezellig en terwijl ik bijna in slaap viel bleef ze me kusjes en knuffels geven en duwde ze steeds haar slapje onder mijn neus. Die mocht ik wel gebruiken want dat kon ik lekker slapen. Tegen kwart voor 11 viel ze in slaap en niet lang daarna zakte ik ook met een dankbaar en vergenoegd gevoel weg. Vertederd door dat kleine mensje wat daar tevreden naast me lag te slapen.

 

tent1 tent

 

                                                               kamperen

 

De volgende ochtend was Azir vroeg wakker. Ik heb haar gezegd dat ze nog maar even moest gaan slapen omdat het wel licht was en de vogels wel al wakker waren, maar dat het nog heel erg vroeg was. Dat ging ze doen. Maar na een paar minuten schoten haar ogen weer open en vertelde ze me haar droom. Er was een draak en die wilde in haar arm bijten, maar het was maar een speeldraak dus het was niet erg. Giechelend viel ze alsnog in slaap. Om zeven uur was ze echt klaarwakker en zijn we er maar uitgegaan. Thee en pannenkoekjes gemaakt en voor het huis op het trapje in de ochtendzon zitten snoepen en drinken.

 

De rest van de dag vloog voorbij en werd gevuld met wat wandelingetjes, voorlezen, veel gespeel, inpakken en opruimen en met het plukken van de laatste perziken. Ik was tevreden dat die klus was geklaard. Ook heb ik de berg aarde die nog op de cour lag van het maken van het fundament voor onze houtopslag weggeschept en met de kruiwagen naar achter in de boomgaard gereden. Dat ruimde ook lekker op.

Azira wilde nog even met de bal spelen en ging hem achter het huis halen. Opeens hoor ik een hoop kabaal. Luidruchtige ezels en Azira die om mij roept. Ik ging snel kijken wat er aan de hand was en trof Azira zeer verbaasd aan in de achtertuin. Vergezeld van de moeder-, en baby ezel tussen, of eigenlijk bovenop, de aardbeienplantjes. Die waren uitgebroken en besloten eens een kijkje bij ons te gaan nemen. Het kostte wat moeite maar uiteindelijk hebben we ze weer in hun weilandje kunnen krijgen. Daar werd ook meteen de reden van het uitbreken duidelijk. Moeders had het erg druk om vader weg te jagen. Hij hoefde alleen maar de kant van het veulen op te kijken of ze racete achter hem aan om hem een pittige knauw te geven. Het arme dier had geen rust in haar lijf meer zodra ze weer bij hem stond. Ik besloot de doorgang naar de moestuin af te zetten, maar de ezels maar in ons landje te laten lopen als ze weer zouden uitbreken.

 

                                vriendjes

 

                                                                  leuke vriendjes

 

Azir vond het een geweldig avontuur en heeft het nog aan papa verteld en aan Sung Koo, mijn broer. Die was jarig en Azir wilde hem graag zelf bellen voordat mama met hem ging praten. Voorheen liep dat altijd uit op een zeer zwijgzaam gedrag, maar nu zei ze met wie hij sprak en feliciteerde ze hem met zijn verjaardag. Toen ik vroeg of ik hem even mocht wilde ze graag nog even verder praten. Maar ze wist even niet wat ze moest zeggen. Toen mocht ik nog even en zou zij wel even nadenken. Plotseling schoot haar het verhaal van de ezels binnen en dat moest ze , al giechelend, aan hem vertellen. Fijn om te merken dat die verlegenheid, eigenlijk is het meer een soort koppigheid van eenmaal begonnen gedrag vast moeten houden, los gelaten werd. Beiden hadden duidelijk plezier in het gesprekje.

 

Azir was wel moe door de laatste 2 korte nachtjes en sliep zowaar om 8 uur. Dat is in geen maanden meer voorgekomen en ik had de hele avond voor mezelf om de auto klaar te maken voor vertrek. Ik was nog even buiten bezig en toen kwam Laurens, de overbuurman,  nog even langs. We zaten een tijdje te praten en toen stopte er een auto voor de poort. Er stapte iemand uit, die duidelijk bij ons moest zijn. Ik dacht dat het misschien iemand was die Bert van zijn werk kende. Maar het bleken Bert en Petra te zijn. Mensen die een huisje in de buurt hebben en die ons wel eens hebben gemaild naar aanleiding van deze weblog. Leuk om hen eens ontmoet te hebben. We hebben een kop koffie bij Laurens gedronken en toen ben ik weer naar huis gegaan om te kijken bij Azir en om de laatste dingen voor de terugreis te regelen. Een volgende keer hoop ik meer tijd te hebben, dan kunnen we elkaars huis eens bekijken en wat verder kletsen over onze Franse ervaringen.

 

 

Zondag was ik er op tijd uit en heb vast thee gezet en mijn slaapspullen ingepakt. Vlak voor zeven uur werd Azir wakker. Maar ze was nog erg moe en ik zei haar dat ze nog maar even moest blijven liggen, maar dat ze wel zo wakker moest worden omdat we weer terug zouden gaan naar Nederland. Om zeven uur kwam ze er zelf uit en kroop op de bank. Daar heeft ze onder een dekentje haar thee opgedronken en tegen half  acht heb ik haar in de kleren gehesen en hebben we haar slaapspullen ingepakt. Daarna gas en water afgesloten. Restte me alleen nog de grote stenen trog leeg te laten lopen. Deze had Bert met Pinksteren vol met water gestort en had er wat kikkervisjes ingedaan. Maar het resterende water was een muggenbroedplaats geworden en in de loop van de week was ook het groen omhoog komen borrelen. Al met al geen fris geheel in mijn ogen. Ik besloot nog even af te wachten met het laten leeglopen van de trog eerder deze week om de kikkervisjes wat langer de kans te geven de trog zelf als kikkertjes te verlaten. Aan het begin van de week had ik er 1 gespot en die had al pootjes. Zaterdag had ik bij de kelderdeur een klein kikkertje zien hupsen en heb mezelf ervan overtuigd dat dat er één uit de trog was. Dan zou ik die tenminste met een gerust hart kunnen laten leeglopen. Afin, ik ben bijna 35 minuten bezig geweest met een verwoedde poging om de stop eruit te krijgen, maar helaas zonder resultaat. Die zit muur- en muurvast. Dan moet het de volgende keer maar en hoop ik dat we tegen die tijd niet worden opgevreten door alle muggen die uit de borrelende derrie zijn verrezen………….

posted on Wednesday, July 05, 2006 3:01 PM

Feedback

No comments posted yet.

Post Comment

Title  
Name  
Url
Comment   

ATTENTION: the code you need to copy is CaSe SeNsItIvE and is required to prevent spam.
Enter the code you see: