Maandag 1 mei reden we, dit keer met als extra belading een roestvrij stalen aanrechtblad dat tevens een kastje is, en met 3 tuinstoelen en wat hout, op weg naar Laneuvelle. Het was enorm druk op de weg en we besloten een keer bij “de Goudrenet” te stoppen voor een bakkie koffie in plaats van bij Weert. Maar het was er zo druk dat er geen plaats meer was en we op de parkeerplaats maar een paar slokken uit onze thermosfles hebben genomen. Smaakte ook goed. In plaats van de snelweg weer op te draaien besloten we binnendoor te rijden. Liever door “boerenland” rijden en laat aankomen dan voortkruipen op de snelweg en laat aankomen. Ook het laatste stuk in Frankrijk hebben we afgezien van de péage en hebben we gekozen voor een andere route over kleine weggetjes. Op zich een mooi parcours, maar het was inmiddels donker geworden en dit in combinatie met mijn vermoeide hoofd werkte niet bevorderlijk op het kaartlezen. Ik denk dat ik de schoonheid van de omgeving meer waardeer wanneer ik fris en fruitig ben en er voldoende daglicht is om het geheel te aanschouwen. Na een lange rit kwamen we aan en we waren alle drie blij weer in ons fijne huis te kunnen landen.
De eerste dagen hebben we het rustig aan gedaan. Ik heb halve dagen gemaaid en verder zijn we bij Erik en Margreet en bij Erik en Claartje langs geweest. Ook Azira vermaakte zich prima. Spelen met Sam en Naomi (Omi volgens Azira) bij Erik en Margreet en met Stijn bij Claartje en Erik. Heel lief hoe Azira en Stijn (4 jaar) hand in hand “naar boven” lopen naar het huis van Stijn. Ik wilde eigenlijk Azir alleen even brengen en weer verder maaien maar ik besloot met Claartje te blijven kletsen. Was gezellig en een aantal dingen waren ivm het zijn van werkende moeders heel herkenbaar.
We wilden deze vakantie ook nog bij mijn vader en zijn vrouw langs. Maar het was inmiddels alweer donderdag en het weekend wilden we thuis zijn. Daarna zouden we wat klussen beginnen en zou de tijd teveel op ons gaan drukken om er 2 dagen tussenuit te gaan. Dus belden we donderdagochtend op of het uitkwam dat we diezelfde dag zouden komen. Dat was prima. Dus hop in de auto en op weg. We verkijken ons toch iedere keer weer in de rit. We hebben er drie en half uur over gedaan.
Bij Cees en Thea was het erg gezellig en heeft Azira zich weer heerlijk kunnen uitleven met water en zand en met haar skippybal. Toen het zonnetje verdween werd het toch wel fris en na het eten verhuisden we naar binnen. Daar hebben de mannen zich gebogen over het aanmaken van een account bij Wanadoo. Het wilde niet vlotten. Er werd besloten het klusje de volgende dag af te maken. Toen is het vrij snel gelukt. Na de computerperikelen en een lekker ontbijtje hebben we een wandeling gemaakt en daarna zijn we nog lekker even buiten gaan zitten.
Daarna scharrelden wij onze bullen weer bijeen en zijn we in de auto gestapt richting Laneuvelle. Onderweg begon het te regenen en dat bleef het met kleine onderbrekingen tot en met de woensdag erop doen.
Thuis tussen de buien door gras gemaaid, verder gegaan met het slopen van de hooizolder en op de cour in de hoek bij de tweede schuur begonnen een “gat” te graven waarin we een fundering wilden storten voor een brandhoutopslag. We hebben lang getwijfeld of we het materiaal voor het storten van de fundering zouden laten komen. Met dit weer zagen we het niet zitten om beton te gaan storten. Maar de weerberichten lieten doorschemeren dat het de donderdag beter zou gaan worden. We hebben de gok gewaagd en inderdaad donderdag was het stralend weer. Het materiaal werd net na elven per vrachtwagen gebracht. Geweldig hoe die man zijn truck tussen onze poort wist door te manoeuvreren en de boel op de cour te wist te storten. Tegen enen draaiden we de eerste molen. We hebben een gat van ongeveer 2.30 m bij 4 meter gegraven waarvan de buitenranden over een breedte van zo’n 20 cm een stuk dieper waren. Die geul hebben we als eerste gevuld. Dat hebben we en paar uur laten drogen.
Toen ben ik een deel van het gestortte zand de schuur in gaan brengen want het zag er niet naar uit dat we dat allemaal zouden gebruiken en we hebben het liever binnen liggen. Daarna besloten we toch ook maar meteen een eerste laag aan te brengen op de rest van het afgegraven geheel. Rond acht uur 's avonds lag er overal een laag op het betonijzernet. We hebben er een zeil overheen getrokken en toen snel wat eten gekookt. We waren er wel even klaar mee maar het viel ons toch mee hoeveel werk we hadden kunnen verzetten in zo’n middag.
Woensdag zijn we bij mevrouw Humblot op visite geweest. Azir werd gewoontegetrouw door haar platgeknuffeld en gezoend en gedroeg zich zeer verlegen. Dat lijkt ook een soort spel dat ze speelt. Net buiten, wanneer we de bocht om zijn, en de buurvrouw ons dus niet meer kan zien, toch nog even zwaaien. “Ik heb toch nog gezwaaid.” Maar goed, langzamerhand worden onze praatjes steeds iets minder oppervlakkig. We hebben het gehad over de jeugd in Frankrijk en de problemen die er zijn. Ook schijnen er het voorafgaande weekend in Chaumont 2 kinderen te zijn misbruikt. Een jongetje is gewoon ’s nachts uit huis gestolen. Niet echt vrolijke onderwerpen, maar we kunnen haar goed volgen en ook het antwoorden, en zoeken naar woorden, wordt steeds beter.
Bert kwam de buren van Engelse kennissen tegen en die nodigden ons uit voor een drankje aan het eind van de dag. Azira’s batterij leek helemaal leeg. Maar we besloten toch er even op bezoek te gaan. Al was het maar een handje geven. Daarna zou ik alsnog met Azira naar huis terug kunnen gaan. Bij hen aangekomen moest ze wel even wennen, maar daarna was ze weer haar eigen aanwezige ikje. We waren blij te zijn gegaan. Bert heeft een tijd met de computer zitten stoeien, maar kon een probleem toch oplossen. Tot grote vreugde van Daniël en Francoise. Ook zij zijn goed te verstaan en Francoise helpt ook een beetje met de grammatica. Ze praat heel langzaam en articuleert erg duidelijk. Ze hebben er duidelijk lol in om de taal uit te dragen. Zij willen zelf wat beter Engels leren spreken en wanneer we er in het Frans niet uitkwamen probeerden we het verder in het Engels. Maar ook dan bleven we snel steken. Haar woordenschat in het Engels lijkt nog onder te doen voor de mijne in het Frans. Maar eigenlijk kwamen we er voor het grootste deel wel uit. Even later kwamen de mannen beneden en hebben we met zijn allen nog wat zitten praten. Daniel hoorde dat we beton willen storten en bood meteen aan te helpen. Hij heeft het veel gedaan en vindt het ook erg leuk om te doen. Donderdag zouden ze er niet zijn, maar vrijdag zou hij wel even langs komen.
En inderdaad vrijdag om 9 uur werd er gebeld. Daniël stond in zijn overall op de stoep. Of we al bezig waren. Maar Bert lag nog te ronken, dus hebben we afgesproken dat ie een uurtje later terug zou komen. Ik heb hem onze resultaten van de eerste dag storten laten zien en daar leek hij tevreden mee. Een uurtje later kwam hij terug. En hij heeft ons echt het een en ander geleerd. Wij zaten te “klooien” met streepjes op de muur en een lat waarop we een waterpas hadden geplakt. Maar hij begon met het maken van een aantal hopen op het hoogste punt van het vloertje. Die platte hij mooi af en gebruikte dat als richtlijn. Met een lange rechte plank “ijkte” hij de overige punten. En strak dat hij het heeft gemaakt. Bert aan de molen, ik aan de kruiwagen en Daniël in het “gat”. Het was een gesmeerde machine.
Tussen de middag ging Daniël naar huis voor een hap eten en was al snel weer van de partij. Toen hij terug kwam vertelde hij dat we het tempo even zouden moeten opvoeren omdat hij en Francoise om 3 uur nog even weg zouden moeten. Precies om 3 uur streek hij zijn laatste stukje vlak. En kwam Francoise ook even kijken. Die heb ik meteen een kleine rondleiding door het huis gegeven. Want ze was erg nieuwsgierig. Ze schrok bijna van de ruime die we nog hebben aan hooizolder. We moesten maar veel kinderen krijgen, ruimte zat. Ook in de schuren genoeg ruimte om het één en ander op te zetten aan bijverdiensten. We kunnen kippen houden en konijnen. Maar ik denk dat ik spontaan weer vegetarisch word als ik op Franse wijze konijnen ga houden. Voor mij is iets met een vachtje toch meer iets om te koesteren en niet iets om te laten eindigen in een pannetje.
Ook Francoise was tevreden over het werk van haar man. We zouden er een mooi plekje kunnen maken om gezellig te zitten in de zomer, lekker buiten te eten wanneer het regent. Toen wij vertelden dat het zou zijn voor onze brandhout opslag volgde een “Mais non!” vanuit haar tenen. Ze bracht me wel op een idee. Een gezellig zitje daar creëren met evt een koffiezet punt voor de oudjes in het dorp………………. Maargoed, het vloertje ligt. Waarschijnlijk zal het eindigen als houtopslag, maar onze plannen veranderen zo regelmatig dat ik me nog nergens op vast pin.
Zaterdag zijn Akke en Adriaan nog even langs geweest. We hebben er een rustig dagje van gemaakt. Beetje inpakken en laatste klusjes afronden. Akke had een tasje voor Azira mee. Zo’n zwart lakding. Geweldig dus om mee te spelen. En erin zat een zwart knip portemonneetje en een ouderwetse parfumverstuiver. Azir was er helemaal gelukkig mee. En opa en oma moesten meteen mee naar de winkel. Naast de put staat de trog en dat was Azira’s lopende band. Ja, geef het kind een tasje en portemonnee en je zal mee moeten spelen ook.
Zondag hadden we de hoop rond half 11 weg te rijden. Ik wilde nog even langs Akke rijden omdat het moederdag was. En ik had zaterdag een cadeautje klaargezet, maar die was ik toen vergeten te geven. Helaas had Daniël een probleempje met zijn computer en kwam Bert nog even raadvragen. Bert dacht dat het snel opgelost zou zijn. Maar dat loopt altijd anders. Daniël en Francoise waren wel heel blij en dankbaar toen het euvel eindelijk verholpen was en ik zou toch pas dinsdag moeten werken. Dus heel erg vond ik het ook niet dat we nu laat zouden aankomen in Nederland. Tegen half één reden we weg. Maar we besloten toch nog even bij Riandais langs te rijden in Coiffy le bas om te vragen of hij ons weiland eind Mei wil maaien. Anders is het weer zo’n rimboe in de zomer en is het dan eigenlijk te lang om te maaien. Hij lag net te slapen in een oude auto voor zijn huis. Zijn vrouw liep wel rond. Bert sprak haar aan en zij wekte haar man met termen als “wakker worden, oude gek”. Maar hij vond het niet erg voor ons te zijn wakker gemaakt, althans dat zei hij, en het zou geen enkel probleem zijn onze boomgaard te maaien. Ik moet iedere keer weer lachen wanneer ik hem zie. Van de zomer heeft hij ons geholpen met het verplaatsten van de caravan en kreeg ik van hem de vraag of het mevrouwtje ook werkte in Nederland. Toen het mevrouwtje antwoordde dat ze dat inderdaad deed en wel bij de douane, leek hij enigszins te verschieten. Bureau ou sur route? Sur route. Toen was hij toch wel echt geïmponeerd. En vertelde meteen niet verder over het stoken van zijn vruchtendranken. Hij heeft nog een vrijstelling voor een x aantal liters, maar iets verteld me dat hij wel iets meer stookt zonder betaling van accijns. Ik kreeg niets meer uit hem los op dat punt. En ik denk dat hij ook daar weer aan denkt wanneer we elkaar tegenkomen want er komt dan plotsklaps een grote smile op zijn gezicht. Maar het is een fijn idee dat de boomgaard dit jaar op tijd gemaaid wordt en dat het stukje “binnen de hekken“ ook op een klein hoekje na is gemaaid.
Bij Akke en Adriaan hebben we even heerlijk in de tuin gezeten. Toen we aankwamen zag je de verbazing op hun gezicht. Was dus een echte verrassing. We hebben onze laatste stukken appeltaart opgesmikkeld en nog even gezellig gebabbeld. Azira was weer niet weg te slaan van de schommels en heeft iedereen om de beurt mee gekregen. Tegen drieën reden we weg. De terugweg verliep goed. Toch nog wat oponthoud in Nederland, daar lijken we niet meer aan te kunnen ontkomen, maar al met al geen grote obstakels.